Hola,

Het is toch moeilijker om een blog bij te houden dan gedacht, haha. Op dit moment is het alweer bijna april en het gewone leventje gaat hier door. Het wordt voor mij toch wel lastig om telkens weer een blog te schrijven aangezien alles voor mij nu hier gewoon is geworden. School is nog steeds hetzelfde met leuke en niet zo leuke leraren. De kluisjes zijn nog steeds een ramp om open te krijgen; is veel makkelijker met een sleuteltje, maar ik begin er beter in te worden. De schoolbus komt mij nog steeds elke ochtend achterlijk vroeg ophalen en school begint ook nog steeds achterlijk vroeg. En ik begin er ook steeds beter in te worden om mijn bus op de terug weg te missen, dus de laatste tijd loop ik standaard elke dag naar huis. Is opzich ook niet erg als het lekker weer is. Kortom nog steeds het normale Amerikaanse schoolleven. Op dit moment heb ik Spring Break dus even een weekje lekker niks. Na de Spring Break nog één weekje school en dan begint het laatste kwartschooljaar alweer. Nog 2 maandjes school en dan is het klaar. De laatste schooldag voor de seniors is 26 mei en de Graduation is op 2 juni. En dan vervolgens stappen mama & René op 5 juni op het vliegtuig richting Amerika waarna we nog een rondreis gaan doen richting New York, Boston en de Niagara Falls. En dan moet ik toch echt afscheid gaan nemen van alle mensen die ik een jaar lang elke dag om mij heen had…. Maarrr het is nog niet zover.
Zoals jullie misschien wel weten is sporten een groot ding hier. Het is echt die hard elke dag na schooltijd practice van 2 uur en dan natuurlijk ook nog wedstrijden tegen andere scholen. Dus ik dacht, met mijn geweldige atletische conditie, dat kan ik wel. Dus ik mij met vol goede moed opgegeven voor tennis try-outs. Maar natuurlijk niet zonder eerst een arts gezien te hebben die een physical exam moest doen om er zeker van te zijn dat het veilig zou zijn voor mij om een sport te beoefenen. Dus uiteindelijk na verschillende papieren in gevuld te hebben en handtekeningen hebben gezet, was ik helemaal klaar voor de try-outs. Even zodat jullie het weten, Amerikanen zijn best competitief wat betreft de high school sports en je moet dus best goed zijn om in het team te komen. Dus daar kwam ik aan met een geleend tennisracket en iemand die 2x eerder had getennist. Het was toch eigenlijk al gedoemd te mislukken; maar toch, als je het niet probeert weet je het nooit. Van te voren had ik al een keer geoefend met tennis met een vriendin en het ging gewoon echt slecht haha maar ja. Er waren in totaal 3 dagen tennis try-outs. De eerste dag was 2 uur lang en de andere twee dagen was een uurtje. Na de eerste dag lagen er 3 tennisballen in de bosjes, allemaal van mij oeps….. en de andere dagen waren ook niet veel beter haha. Maar toch het was wel gezellig en een hele ervaring. Aan het eind van de 3^e dag riep de coach iedereen één voor één bij zich om te zeggen of je het team had gehaald of niet. Het kwam dan ook niet echt als een shock dat ik het team niet had gehaald. Wel zei de coach dat hij met veel plezier naar mijn tennissen had zitten te kijken, ehmm Thanks……. Dus ook dit bevestigd het weer: sporten is niks voor mij hahah.
En voor de rest ben ik nog een keer met 4 andere exchange students naar het Witte Huis geweest. Onze local representative had voor ons geregeld dat we een tour door het Witte Huis konden doen. Klinkt best cool toch?! De tour zelf viel een beetje tegen; het was heel kort en we konden maar een paar kamers zien. Maar toch, het was toch wel gaaf om zoiets te doen, want het is niet zo makkelijk om hier binnen te komen. Maar ik denk dat het uiteindelijk langer heeft geduurd om binnen te komen, met alle security checks dan dat we daadwerkelijk binnen waren. Maar het is toch weer iets waarvan ik kan zeggen dat ik dat heb gedaan!
En voor de rest gaat het hier allemaal zijn gangetje. De Prom stress is bij veel meiden al aangeslagen en veel hebben dan ook al hun jurk binnen. En dan is er natuurlijk ook nog de stress of je een date gaat vinden voor Prom of niet? Maar we hebben nog eventjes. En ik denk dat mijn blog nu wel weer lang genoeg is. Nog eventjes en dan kom ik weer naar huis.

Adìos!

Franca