First Footballgame!

Hallo allemaal,

Jullie zullen allemaal wel denken: wauw weer een blog. Maar ja ik heb afgelopen vrijdag mijn eerste Footballgame meegemaakt en dat kon ik toch niet voor jullie verzwijgen. Ik had dit ook in mijn andere blog kunnen schrijven maar dan werd die blog zo lang dus daarom heb ik er maar een aparte blog voor gemaakt. Ik zal jullie dan nu ook een uitgebreid verslag gaan geven… sorry. Football is erg populair hier in Amerika, zo populair als voetbal voor ons is, is Football en baseball voor hier. Voor de mensen die het niet wisten, American Football of gewoon Football is rugby en voetbal wordt hier Soccer genoemd. Elke highschool heeft een eigen Footballteam die elke vrijdagavond een wedstrijd spelen. Football is een herfst sport dus straks in november/december zijn de Footballgames voorbij…. Vorige week vrijdag had ons team al gespeeld maar dat was een uitwedstrijd dus daar ging bijna niemand kijken en we hadden hem verloren. Maar afgelopen vrijdag was het dan toch echt tijd voor mijn allereerste Footballgame.

De wedstrijd begon om 19.00 uur en duurde ongeveer 2 uur. Ik had gevraagd of ik met een paar meiden van school mee mocht naar de Footballgame en zij waren helemaal enthousiast: natuurlijk mocht ik mee! En zij kwamen mij dan ook ophalen thuis, dus dat was helemaal ideaal. Iedere wedstrijd is er een thema waarin de supporters zich dan moeten kleden. Vaak zijn het de schoolkleuren: rood of zwart. Of zoals vrijdagavond: camouflage kleding. Vraag me niet waarom, maar het is gewoon zo en het was best cool. Ik mocht een of andere sweater van iemand lenen dus dat was wel fijn. Maar we kwamen aan op school en het zag er al redelijk druk uit. We moesten bij de ingang 3 dollar betalen om naar binnen te komen; en toen ging de chaos toch echt gebeuren. Op de tribune hebben de Juniors en Seniors een eigen vak. Dit vak was echter al bezet door de Freshmans (de ‘bruggers’). Dit werd niet in dank afgenomen door alle Juniors en Seniors en de Freshmans werden dan ook vriendelijk verzocht zich naar hun eigen vak te begeven. Maar ja waarom zou je naar Seniors luisteren als je net een goed plekje heb bemand?! Uiteindelijk naar een hoop geschreeuw tegen de Freshmans was er nog niks bereikt en gingen we over op plan B: infiltreren. Wat betekent gewoon de tribune oplopen, beetje duwen en een plekje zien te bemachtigen. Dit plan werkte wel redelijk, maar ondertussen was de game allang begonnen. Maar ik denk dat we op de helft van de wedstrijd wel de meeste Juniors en Seniors in het goede vak hadden, met hier en daar wat Freshmans. Het volgende vage punt van Amerikanen is: ze hebben tribunes met banken, maar waarom zou je op die banken gaan zitten als je ook op de banken kan staan?! Logisch toch! Wat er dus uiteindelijk voor zorgde dat iedereen 2 uur lang op de banken heeft gestaan, met hier en daar wat studenten die eraf vallen door het gejuich en gespring…. tja. En dan was er ook nog tijd om naar de game te kijken. En tja wat kan je daar over zeggen: CHAOS! American Football is een beetje tegen elkaar aanrennen en beuken en zorgen dat diegene op de grond valt, of in ieder geval zo komt het over. En mijn tactiek voor de game was: juichen als iedereen juicht, want de spelregels begrijpen is toch onmogelijk. Of te wel keihard schreeuwen en vervolgens aan het einde aan iemand vragen: wat is er gebeurt? Tja dat is het leven van een exchange student. Ik geloof dat de game uit 4x 15 minuten bestaat ofzo, maar in die 15 minuten wordt de game 80x stilgelegd omdat of iedereen op een hoopje op elkaar ligt en er toch geen mogelijkheid meer is om die bal verder te krijgen of er liggen twee spelers op elkaar in gevecht om de bal en ze slaan elkaar bijna knock-out. Tja Football is niet voor watjes… Maar al deze stopmomenten zorgen er dus voor dat 1 kwartier bijna een half uur langer duurt. Maar dat maakt er de pret op de tribune niet minder op. En uiteindelijk na 2 uur naar vechtende mensen te hebben gekeken hadden we verloren…. Het was een close finish, 5 minuten voor het einde van de wedstrijd (dus eigenlijk een half uur van tevoren) stonden we nog gelijk, maar toen maakte de tegenstander toch nog een punt… Het was helemaal balen omdat de tegenpartij onze rivalen waren, maar ja het is niet anders. Iedereen was alsnog helemaal excited. Mijn hostmom kwam me ophalen en die dacht zelfs dat we gewonnen hadden omdat iedereen zo blij was, maar nee. Het ophalen was ook één chaos, want er waren zoveel mensen, er waren zelfs hele families komen kijken. De politie was gekomen om al het verkeer in goede banen te leiden, en uiteindelijk na aardig wat telefoontjes over en weer had ik mijn hostmom gevonden en konden we op weg naar huis.

De volgende dag stond er een picknick met een paar andere exchange studenten en de hostfamilies van dezelfde partnetorganisatie op het programma. Onze local coördinator had dit geregeld en het was super gezellig. Door het slechte weer was het geen picknick maar gewoon een soort feestje bij één van de exchange studenten thuis geworden. Iedereen had eten meegebracht en we hadden wat spelletjes gespeeld, kortom een gezellige en geslaagde middag.

Zondag (vandaag) was het weer tijd om naar de kerk te gaan en deze keer was het met een thema over Haïti. Er was een priester uit Haïti en een koor en het was eigenlijk best grappig. Hun liedjes zijn allemaal best vrolijk en het is eigenlijk best wel anders dan de kerk in Nederland.

Morgen heb ik lekker een dagje vrij, omdat er één of ander Joods feest is, waardoor mijn High School dus geen les geeft. Ik vind het allemaal helemaal prima! Hier in Amerika hebben de High Schools aardig wat daagjes vrij. Vorige week met Labor Day, morgen en volgende week heb ik woensdag vrij (geen idee waarom). In oktober hebben we met Thanksgiving 3 dagen vrij en zo zijn er nog wel meer dagen. We hebben echter geen herfstvakantie en de kerstvakantie is maar 10 dagen, maar dat kunnen er nog meer worden door teveel sneeuwval. Mijn hostmom vertelde dat het een jaar is geweest dat er in een hele maand maar 1 week les is gegeven… Kom maar op sneeuw!

Op dit moment is het hier half 10 en iedereen slaapt al, aangezien de kinderen waarschijnlijk morgen weer rond 6/7 uur wakker zijn…. Maar ik kan lekker uitslapen!

Bye Bye

Schoolweek 2 & 3

Hoi Hoi,

Hier weer een blog uit het verre Amerika. Het is alweer een tijdje geleden dus ik dacht het wordt wel weer eens tijd dat ik wat van mij laat horen. Zoals de titel zegt zitten er nu alweer 3 schoolweken op! Time flies! Intussen heb ik al weer wat gepuzzeld met mijn rooster, aangezien ik American Government helemaal niks vond. Het was aardig lastig omdat ik helemaal geen basis informatie had die andere leerlingen wel hadden. Dus heb ik in overleg met mijn student counseler besloten om dit vak te switchen voor een ander vak. Hier zijn aardig wat dagen overheen gegaan, aangezien eerst overlegt moest worden of ik van vak mocht wisselen. Normaal mag het niet, maar omdat ik een exchange student ben kan je bepaalde dingen toch voor elkaar krijgen. Maar uiteindelijk na 1 à 2 weken heb ik het voor elkaar gekregen om American Government in te wisselen voor Dance. Een betere switch kan je niet hebben toch?! Door deze wissel moest ik overgeplaatst worden naar een andere Spanish class met een andere lerares, maar ik mag haar wel dus dat is mooi! Daarnaast heb ik van mijn student counseler te horen gekregen dat er geen mogelijkheid is voor mij om mee te doen met Graduation, dus dat is best balen maar ja…. Ik mag wel met andere senior activiteiten meedoen zoals Prom.

Wat betreft Volleybal was er geen mogelijkheid meer om in het team te komen, wat wel balen is want volleybal is een herfstsport dus is er voor mij geen mogelijkheid meer om te volleyballen dit jaar. Maar nu ik in Dance class zit doe ik toch nog een beetje aan sport, dus dat is wel fijn. Wat nog een leuk feitje over Dance class is: we zijn nu aan het tapdansen wat echt hilarisch is. Normaal begint iedereen in Dance 1, maar ik zit in Dance 2. De reden hiervoor is omdat deze dance class de enige mogelijkheid was om te volgen, niveau 1 was niet mogelijk met mijn rooster. Maar de lerares dacht dat ik dit wel aankan aangezien ik al aardig wat dansjaren in Nederland heb gehad. Tapdansen is nog aardig lastig omdat ik helemaal geen ervaring heb met tap en de rest van de klas heeft al 1 of 2 jaar tap gehad. Maar vandaag na school had ik samen met de lerares alle tap stappen doorgenomen en het ziet er eigenlijk best goed uit. De lerares zei dat ik me geen zorgen moet maken over dit niveau en dat het helemaal goed gaat komen, dus dat ik wel fijn om te horen.

Door deze ‘dansles’ na school had ik de bus gemist, dus kon ik lekker naar huis lopen. Wat ik overigens al meerdere keren heb gedaan. De bus pikt met elke ochtend om 6.48 uur op voor mijn huis en vertrekt elke middag 10 minuutjes na de laatste schoolbel. Het is vaak nog even doorstappen om de bus te halen, maar ja. Heb trouwens 1 keer gehad dat alle bussen op mij moesten wachten omdat ik mijn bus niet kon vinden….. Oeps! Dit was op mijn tweede schooldag en ik dacht dat ik het nummer van de schoolbus perfect uit mijn hoofd wist, dus liep ik die schoolbus in. Waar ik vervolgens aan de chauffeur vroeg of zij ook naar mijn straat ging, wat dus niet het geval was. Ik had al zo’n vermoeden van niet aangezien het een andere chauffeur was en je dus altijd dezelfde chauffeur hebt (wat ik dus nog niet wist op mijn tweede schooldag). Dus vervolgens snel deze bus uit en iemand van school aangesproken die altijd het vertrek van de bussen regelt. Deze man verwees me door naar de front office waar snel werd uitgevogeld welke bus ik dan wel moest nemen. Waar ik vervolgens half renend naar mijn bus ben gegaan, omdat het toch wel een beetje gênant was dat iedereen op mij moest wachten…. Maar ja dat hebben we ook weer overleefd. Als ik heel eerlijk ben weet ik op dit moment niet welk bus nummer ik moet hebben, maar ik weet welke chauffeur, dus dat moet goed komen! De bussen staan trouwens elke middag op dezelfde plek dus het moet geen probleem meer worden om mijn bus te vinden. Vervolgens als iedereen op tijd zijn bus heeft kunnen vinden…… maken we een soort ererondje over het schoolplein met alle schoolbussen achter elkaar om vervolgens elk een richting op te gaan. Tot dusver het bus avontuur….. fietsen is gewoon veel makkelijker! By the way de mond van sommige studenten viel wagen wijd open toen ik zei dat ik elke ochtend 40 minuten naar school moest fietsen en ’s middags weer terug. Iedereen heeft hier een eigen auto, of papa/mama brengt hun of ze gaan met de schoolbus.

En nu nog het laatste dingetje over school: de schoolkluisjes zijn echt hel! Ik heb een schoolkluisje voor mijn dansspullen: tapschoenen. Maar zo’n kluisje openmaken is een hele dagtaak. Het kluisje heeft een cijferslot met een combinatie van 6 getallen. Je moet echter voor de eerste 2 getallen links omdraaien, de volgende 2 getallen rechtsom en dan weer linksom maar ondertussen moet je ook nog het getal van de vorige combinatie passeren….. Snappen jullie het nog?! Dus dat werd telkens maar om hulp vragen. Er was dus een meisje die telkens mijn kluisje voor mij open kon maken voor en na de dansles….. maar er is vandaag een wonder gebeurt! Ik heb mijn kluisje in 1x open gekregen! Dat is wel echt even een geluksmomentje!

Ik begin ook steeds meer te wennen in mijn hostfamily, dus dat is wel fijn! De kindjes zijn nog steeds helemaal blij als ik terug kom van school, dus dat is een goed teken! Vorig weekend was het Labor Day weekend. Dus toen zijn we lekker naar het strand geweest en hebben overnacht in een hotel daar vlakbij. De golven waren enorm aangezien er een hele sterke stroming was, dus we mochten ook niet zwemmen, maar alleen even met de voetjes in het water. Wat resulteerde in 3 kinderen die aan m’n armen trokken omdat ze de hele gevloerd werden door de golven. Eén en al hilariteit. Kortom een heel gezellig weekend!

Het is weer een veelste lang verhaal geworden…. Sorry. Morgen heb ik nog een picknick met andere exchange studenten uit de regio dus dat wordt wel gezellig!

Adiós amigos

By the way Spaans gaat echt goed, sta nu een A dus dat is tussen 9 en 10!

New York, meeting my Host family and first day of school!

Hello everyone,

Sorry dat het zo lang heeft geduurd voordat ik wat van mij heb laten horen. Maar de laatste dagen waren crazy. Op dit moment zit mijn tweede schooldag erop, maar daar vertel ik zo meer over.

New York was in één woord awesome! Zoals in de andere blog genoemd, zijn we woensdag om half 12 aangekomen in Newark. Waarna we richting een shoppingmall zijn gegaan. Hier hadden we iets van een uurtje vrije tijd. Vervolgens konden we naar het hotel waar we de kamer indeling kregen, ik sliep met 2 andere Nederlandse meiden op een kamer. Het hotel was best luxe en het lag in Newark. Na de kamerindeling sprongen de meeste snel het zwembad in, want het was buiten ongeveer 30 graden, maar helaas stond de airco in de lobby (waar het zwembad was) op de hoogste stand die je je maar kan bedenken, waardoor het eigenlijk ijskoud werd om te gaan zwemmen. Dus voor iedereen gold: een snelle duik en daarna een lekkere warme douche nemen. Die avond hebben we pas om 20.00 uur gegeten aangezien we moesten wachten op een groep Duitse studenten die samen met ons de oriëntatie in New York hadden, zij kwamen echter pas in de avond aan met het vliegtuig. De eerste dag New York begon om 8.30 uur in de bus samen met de Duitsers. Deze dag zijn we begonnen op Fifth Avenue, vervolgens zijn we nog naar Central Park gegaan waar we hebben geluncht. We zijn in Chinatown geweest en hebben over de Brooklyn Bridge gelopen. ’s Avonds hebben we gegeten in het Hardrock Café op Times Square. Vervolgens zijn naar de Top of the Rock gegaan, waar je een fantastisch gaaf uitzicht over heel New York had. Daarna gingen we weer terug naar het hotel en snel slapen want de volgende dag stond er weer een druk programma op de planning. De tweede dag begonnen we bij het 9/11 memorial. Dit was heel indrukwekkend om te zien, het was alleen jammer dat we zo weinig tijd hadden. Want om precies te zijn hadden we zo’n 4 en een halve minuut om foto’s te maken en weer terug naar de bus te gaan. De reden hiervoor was dat we op tijd bij de boot moesten zijn die langs het Vrijheidsbeeld zou varen. We waren op tijd bij de boot dus we hadden een heerlijk plekje boven op het dek midden in de zon. Hier hebben we dan ook aardig wat foto’s gemaakt. Na het boottochtje was het tijd om met de subway naar Coney Island te gaan. Hier was een strand maar ook een hele grote permanente kermis. Het was deze dag best heet dus ging ik met een groepje meiden lekker met onze voetjes het water in. Hierna moesten we weer terug de bus, nog snel ergens avondeten om vervolgens te eindigen met vrije tijd op Times Square. Diezelfde avond moesten alle koffers weer ingepakt worden want iedereen zou de volgende dag (eigenlijk nacht) doorvliegen naar zijn of haar gastgezin. Ik kreeg een wake-up call om 5.00 uur maar de twee andere meiden op mijn kamer moesten er al om 3.00 uur uit dus daarna heb ik niet meer zo heel vast geslapen. Om 6.00 uur werd ik samen met nog een paar andere Duitsers opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Op het vliegveld aangekomen stond Willeke (onze Nederlandse begeleider) op ons te wachten. Toen ik was ingecheckt bleek dat ik samen met een Duitse jongen naar Baltimore zou vliegen, dus dat was wel gezellig. Het bleek echter dat we al 2 uur vertraging hadden door wat problemen met de crew ofzo. Maar het was fijn om deze 2 uur toch iemand te hebben om mee te kletsen. Op dit vliegveld kreeg ik trouwens ook weer een drugstest. Ik denk dat ik er gewoon crimineel uitzie ofzo. Vervolgens na 3 kwartier vliegen waren we geland in Baltimore. Bij de bagageband stonden onze gastgezinnen samen te wachten. Mijn gastgezin had een soort bord gemaakt met mijn naam erop, dus dat was zo lief! Vervolgens zijn we naar het huis gereden en had ik mijn kamer een beetje ingericht. Op zondag was het tijd om naar de kerk te gaan en het was eigenlijk best leuk. Diezelfde dag heb ik nog een kleine tour door Glenwood gekregen. Ook hebben we geprobeerd om door het bos heen bij de school te komen, maar dat bleek geen goed idee te zijn. Uiteindelijk na verschillende wonden op de benen waren we weer heel thuisgekomen. Die middag gingen we nog naar een shoppingmall om een Amerikaans nummer te fixen, dus dat is ook geregeld. En toen was het toch echt bijna tijd om te gaan slapen, want de volgende dag was de eerste schooldag! Deze dag kon ik nog een beetje uitslapen aangezien ik pas om 8.30 uur een afspraak had staan met de student counselor (soort van decaan). Normaal begint school namelijk om 7.25 uur en duurt het tot 2.10 uur. De eerste dag werd ik nog weggebracht door Janet (hostmom) en de kinderen en op de terugweg zou ik de bus nemen. Bij de student counselor kreeg ik allemaal informatie en ook het School T-shirt. Daarna was het tijd om vakken te kiezen. Naar heel wat gepuzzel is het volgende eruit gekomen:

1. Algebra 1 (=wiskunde)

2. Sociology

3. Spanish 1

4. English 11 of Environmental Science

5. Photography

6. American Government

Hier in Amerika werken ze met A en B dagen dus op een A dag heb ik het 4^e uur Engels en op een B dag heb ik het 4^e uur Environmental Science. De lunch is tijdens het 4^e uur en je hebt 4 verschillende mogelijkheden om te lunchen. Dit noemen ze A lunch, B lunch enzovoort. Op een A dag heb ik C lunch en op een B dag heb ik A lunch. De eerste dag kon ik mee lunchen met een paar meiden uit mijn Engels klas en hun vrienden en een deel van die vrienden vond ik de tweede dag ook weer om mee te lunchen. De eerste schooldag begon ik pas in het 4e uur omdat het aardig lang heeft geduurd om vakken te kiezen. Dus de tweede schooldag had ik voor het eerst Algebra 1, Sociology en Spanish 1 en Environmental Science, omdat dit een B dag was. Tot nu toe vind ik Spaans best lastig, maar ik heb nog maar 1 les gehad dus dat zal nog wel veranderen. En voor American Government staat er al een presentatie gepland dus dat bezorgt me wel de zenuwen. Ten eerste omdat ik echt helemaal niks om de American Government weet, en ten tweede omdat de presentatie in het Engels moet…. Wat natuurlijk logisch is, maar Engels vind ik nog wel lastig, dus we zien wel hoe dat gaat. Photography vind ik wel heel leuk, al hebben we nog niks gedaan, maar de lerares is heel chill en de klas is ook best gezellig. Ik ben trouwens een senior, dus ik zit in het laatste jaar. Mijn student counselor ging nog even nakijken of ik mee mag doen met Graduation (fingers crossed) dus dat zal ik binnenkort misschien wel horen. Helaas zit ik wel in veel klassen met jongere kinderen aangezien het vakken zijn die ik niet heb gehad in Nederland. De klas met de jongste kinderen is denk ik Algebra 1 en Spanish 1. Ik denk dat zij in het 9e jaar zitten dus die zijn ongeveer 3 jaar jonger…. Maar tot nu toe bevalt school me wel en de mensen zijn allemaal erg aardig en wijzen me de hele tijd de weg naar het volgende klaslokaal, want man wat een grote school is dit. Morgen ga ik kijken of ik nog iets kan fixen dat ik met volleybal mee kan doen, maar vrees van niet aangezien de try-outs (soort audities) vorige week al waren. Sorry voor dit lange verhaal, maar nu zijn jullie weer redelijk up-to-date!

Bye Bye

19 augustus!

19 augustus: de dag het avontuur voor mij is begonnen. Na een kort nachtje ging om 3.30 uur de wekker. Snel omkleden en het mooie ‘I love High School’ T-shirt aan. Vervolgens nog de laatste check en dan was het toch echt tijd om in de auto te stappen richting Schiphol. Om 5.45 uur kwamen we aan bij de medewerkers van Travel Active op Schiphol. We waren de eerste dus moesten nog eventjes wachten totdat de rest van de groep zou arriveren, zodat we met z’n alle tegelijk konden inchecken. Ondertussen druppelde het uitzwaaicomité voor mij ook binnen. En uiteindelijk was het tijd om te gaan inchecken. Dit verliep allemaal soepeltjes en na een kwartiertje was dit ook gebeurt. Daarna nog even ergens koffie gedronken met de hele club. En toen kwam toch echt het moment van afscheid nemen. Na een hoop gehuil was het tijd om nog een groepsfoto te maken met alle studenten (dat zal een mooie groepsfoto zijn met al die behuilde gezichtjes). Na nog een laatste zwaai en een kus gingen we op weg naar de douane. De douane verliep allemaal goed en toen de groep weer compleet was gingen we richting de gate. Hier moesten we nog eventjes wachten maar al vrij snel kwam het teken dat we mochten gaan boarden. Je moest eerst je paspoort laten scannen en voor de duizendste keer de vragen beantwoorden of je zelf je koffertje had ingepakt en of je geen spullen van vreemden had aangenomen. Vervolgens moest je je boardingpass laten scannen. Toen mijn boardingpass werd gescand kwam er een soort alarmpje, waarna ik naar de zijkant werd meegenomen waar 2 medewerkers bij een groot apparaat stonden te wachten. Hier moest ik bij gaan zitten en toen werd gevraagd of ik mijn tas heel even open wilde doen en of ik mijn schoenen uit kon doen. Met een soort papiertje werd mijn bagage afgegaan op zoek naar sporen van drugs. Onder de zool van mijn schoenen werd nog gekeken of ik daar ook echt geen drugs in had verborgen. En gelukkig… ik had niks bij mij! Uiteindelijk bleek het om een steekproef te gaan en was het dus niks persoonlijks. In het vliegtuig aangekomen heb ik samen met een andere student de steward nog even een paar woordjes Nederlands geleerd, dus zijn dag kon niet meer stuk! Bij mijn plek aangekomen bleek dat ik in het midden zat van een rij met 3 stoelen. Mijn buurvrouw bij het raam was echter al gevlucht (zonder haar spullen) voordat ze me had gezien. Even later kwam ze terug om haar spullen op te halen, omdat ze een ander plekje had gekregen. Toen besloot ik dus maar om bij het raam te gaan zitten want dat zit beter dan in het midden opgepropt te zitten. Nu kwam ik erachter waarom mijn buurvrouw gevlucht was: de stoel was kapot en kon niet naar achteren. De afweging tussen een plekje bij het raam, met extra ruimte (aangezien er niemand naast je zit) of een plekje in het midden met minder ruimte, was voor mij snel gemaakt. Heb ik dus toch nog mijn plekje bij het raam gekregen. Alle studenten zitten verspreidt over het vliegtuig, maar ik heb gelukkig één student voor mij en één achter mij. In het vliegtuig heeft iedereen een eigen tv-scherm die je zelf kan bedienen. De tv-schermen van de rechterkant zijn echter al voordat we op de helft van de vliegreis waren ermee gestopt…. Dus we hebben een briefje gekregen met gegevens erop om een klacht in te dienen op de website van United Airlines en misschien dat je dan nog een tegemoetkoming krijgt. Maar dat zullen we binnenkort wel zien. Aangezien de tv-schermen er toch mee gestopt waren had ik de mogelijkheid om alle filmpjes, brieven en PowerPoints van vrienden en familie te bekijken. Een verrassing van mijn mama en René. Een paar weken geleden kreeg ik een USB-stick met de instructies om hem pas te openen in het vliegtuig. Hier stonden dus alle documenten van iedereen op. Ik heb me kapot gelachen hier in het vliegtuig om wat iedereen in elkaar had geflanst. Dus super erg bedankt iedereen, het was een leuke verrassing! Op het moment dat ik dit schrijf zit ik nog in het vliegtuig, met nog 1 uur en 3 kwartier op de teller voordat we voet zetten op Amerikaans grondgebied! Als we aankomen in Newark is het half 12 ’s ochtends…. dus we moeten ons nog de hele dag zien te vermaken ondanks de jetlag. We gaan straks eerst nog naar een shopping mall omdat we het hotel nog niet in mogen. Vervolgens zullen we nog even een duik nemen in het zwembad in het hotel om daarna na het eten gelijk ons bedje in te duiken. En dan staat morgen New York dag 1 op de planning.

Sorry dat dit zo raar geschreven is, maar in het hotel was de WiFi niet zo goed dus ik kan het nu pas online zetten.

Groetjes,

Franca

Nog 17 dagen.....

Hallo allemaal,

Het is bijna zover, nog 17 dagen en dan begint het grote avontuur. In mijn laatste blog vertelde ik dat mijn vertrekdatum bekend is. Ondertussen is de eerste NY groep al vertrokken dus het komt nu allemaal wel erg dichtbij.

Sinds mijn laatste blog zijn er nog aardig wat dingen gebeurd. Zo heb ik mijn examens gehaald en is de voorbereidingsbijeenkomst voorbij. De voorbereidingsbijeenkomst was op zaterdag 6 juni en het begon om 13.00 uur. Toen je daar aankwam moest ik mij buiten aanmelden en vervolgens moest elke student met zijn/haar ouders op de foto met de Amerikaanse vlag. Hierna werden de studenten gescheiden van de ouders aangezien de groep anders veel te groot zou zijn. De studenten en de ouders hadden een verschillend programma. De studenten begonnen met een soort ‘talkshow’ tussen een medewerker van Travel Active en een medewerker van de Amerikaanse partnerorganisatie. Hier werd onder andere verteld wat je allemaal kon verwachten tijdens het jaar, ook werden de regels weer benadrukt. Na de talkshow kregen we een presentatie over de praktische zaken. Deze presentatie werd gegeven door een andere medewerker van Travel Active. Hierna kreeg iedere student een soort ‘goodiebag’ en het ‘I love High School’ shirt waar we een groepsfoto mee gingen maken. Dit shirt moeten we tijdens het vertrek naar Amerika ook aan zodat iedereen herkenbaar is. Na de groepsfoto kregen we de gelegenheid om vragen te stellen aan oud-studenten die daar aanwezig waren. Toen het programma van de ouders ook afgelopen was ging iedereen weer naar huis.

Na de voorbereidingsbijeenkomst kreeg elke student informatie voor het visumaanvraag voor Amerika. Om het visum aan te kunnen vragen moesten er aardig wat documenten ingevuld worden via het internet. Vervolgens kon je een datum kiezen wanneer je naar Amsterdam kon komen om het visum aan te vragen bij het Consulaat. 6 juli was de dag dat ik naar Amsterdam kon om mijn visum aan te vragen. Ik ging samen met een vriendin aangezien zij ook voor een jaar High School naar Amerika vertrekt, dus zij moest ook een visum hebben. Bij het consulaat aangekomen stond er een beveiliger buiten met een lijst van alle personen die een afspraak hadden die dag. Hier kon ik mij dus aanmelden en vervolgens werd er gevraagd of ik nog elektronica in mijn tas had, zoals je mobiel. Als dat zo was moest je namelijk in een speciale rij staan waar je nog een uur kon wachten voordat je eindelijk naar binnen mocht. Gelukkig had Demi (de vriendin die ook gaat) ’s middags pas haar afspraak staan, dus kon ik mijn mobiel bij haar achterlaten en mocht ik dus wel meteen naar binnen. Eerst kwam die bewaker nog met een metaaldetector aan om te controleren of ik geen wapens bij mij had. Vervolgens mocht ik dus naar binnen waar ik weer door zo’n poortje heen moest die ze ook op het vliegveld hebben. Hier moest ik ook mijn tas afgeven. Toen dat allemaal geregeld was mocht ik doorlopen, waar ik moest wachten totdat mijn nummer werd omgeroepen. Toen dat zover was moest ik naar een loket lopen waar ik allemaal verschillende formulieren moest inleveren en mijn paspoort. Daarna moest ik nog even wachten totdat mijn nummer weer zou worden omgeroepen om nog een klein ‘interview’ te houden. Dat interview stelde niet zo heel veel voor. Er werd gevraagd waar ik heen ga en of ik naar een High School ga. Vervolgens werd mij verteld dat het visum was goedgekeurd en dat ik het later die week samen met mijn paspoort thuis gestuurd zou krijgen. Ook werd mij nog benadrukt dat ik echt een keer naar een American football wedstrijd moest gaan, dus dat gaan we dan maar een keertje doen. Het Consulaat wordt trouwens gezien als Amerikaans grondgebied, dus werken er ook allemaal Amerikanen.

Naast het visum moest ik ook nog een tbc test doen, wat ik bij de GGD kon laten doen. Een tbc test houdt in dat je eerst een soort vloeistof vlak onder de huid ingespoten krijgt, vervolgens moet je 2 à 3 dagen later het plekje laten aflezen. Natuurlijk moet dit bij mij ook weer anders gaan dan bij de rest, want er was een kleine reactie opgetreden, wat dus niet hoort. Ik moest dus longfoto’s laten maken, die gelukkig goed bleken te zijn. Vervolgens moest ik ook nog bloed laten prikken om het helemaal te kunnen uitsluiten dat ik geen tbc heb. Bloedprikken kon ik laten doen in het ziekenhuis en dan zou ik de uitslag twee weken later krijgen. Dit duurde natuurlijk ook weer langer dan normaal, maar uiteindelijk is alles goed gekomen en blijkt dat ik geen tbc heb. Een paar weken geleden kreeg ik nog een mailtje van Travel Active dat de regels in Amerika zijn aangescherpt en de tbc test niet meer geldig is, waardoor iedereen alsnog bloed moet laten prikken. Dit was voor mij dus geluk bij een ongeluk. Ook stond er in het mailtje dat er een uitbraak van kinkhoest is in Amerika en alle studenten dus een extra vaccinatie tegen de kinkhoest moeten hebben. Deze vaccinatie heb ik een paar weken geleden gehaald.

Sorry voor dit lange verhaal, maar nu zijn jullie weer helemaal up-to-date. Woensdag ga ik Demi nog uitzwaaien op Schiphol en dan 2 weken later sta ik daar zelf.

Als jullie een mailtje willen ontvangen als er weer iets nieuws op mijn blog staat kunnen jullie je mailadres rechts in het blokje achterlaten.

Groetjes,

Franca

Vertrekdatum bekend!

Hallo allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden sinds ik wat op mijn blog heb gezet. Afgelopen week kreeg ik eindelijk mijn vertrekdatum te horen. Ik ga namelijk eerst nog met een groep studenten naar New York en hier zijn verschillende vertrekdata voor, zo gaat de eerste groep op 29 juli naar New York. Ik zit in groep 4 en zal vertrekken op 19 augustus! We vliegen om 9.15 uur en moeten ongeveer drie uur van tevoren verzamelen op Schiphol, dus dat wordt vroeg uit de veren! Zoals al eerder gezegd zal ik dus eerst met een groep studenten New York gaan verkennen. We komen daar op woensdag aan en zijn daar dan nog donderdag en vrijdag. Vervolgens zal iedereen op zaterdag 22 augustus doorvliegen naar zijn/haar gastgezin. Deze doorvlucht naar Baltimore zal ik waarschijnlijk alleen moeten doen, zonder andere studenten, dus ben benieuwd of dat goed gaat komen! Misschien kom ik wel ergens in Florida terecht ofzo, maar we zullen het zien. Nu de vertrekdatum bekend is word ik nog enthousiaster omdat het steeds dichterbij komt.
Ik heb ook al aardig wat contact met mijn gastgezin, dus ik kom steeds meer te weten over hen. Ze lijken mij hele lieve mensen met natuurlijk hele schattige kindjes. De kinderen vinden het trouwens ook helemaal geweldig dat ik kom, want ik word helemaal overladen met tekeningen en kaartjes. Zo heb ik met kerst verschillende tekeningen gekregen van een kerstboom. En met Valentijnsdag kreeg ik allemaal kaartjes met: Will you be my Valentine? Daar smelt iedereen toch van? Ook heb ik via mijn gastgezin een mailadres gehad van een meisje dat bij hun in de buurt woont en die op de highschool zit. Van haar heb ik ook al aardig wat informatie gekregen over de highschool. Helaas gaat zij deze zomer verhuizen naar Texas, dus ik zal haar nooit in het echt gaan ontmoeten.
Maar voor het zover is, zal ik eerst nog examen moeten doen en dan nog slagen natuurlijk. Daarna kan ik rustig gaan beginnen met het inpakken van mijn koffer. Dat wordt namelijk ook nog een ramp, want inpakken voor een jaar is best veel. In juni hebben alle studenten die naar Amerika gaan nog een informatiebijeenkomst van Travel Active om de laatste puntjes op de i te zetten. Het is dus nog druk druk druk voor 19 augustus, maar over 5 maanden gaat het toch echt allemaal gebeuren!

Heel veel groetjes,

Franca

PS je kunt je mailadres hier rechts achterlaten, dan krijg je een mailtje als ik er weer iets nieuws op zet.

First blog!

Hallo allemaal,

Hier is hij dan hoor: mijn reisblog! Op deze blog zal ik verschillende verhalen online zetten over mijn avonturen tijdens mijn highschool jaar in Amerika in het schooljaar 2015-2016.

Een paar jaar geleden kwam ik op het idee om een jaar highschool te gaan volgen in Amerika. Sindsdien ben ik bij informatieavonden van verschillende organisaties wezen kijken die allemaal een jaar highschool aanbieden en heb ik uiteindelijk voor travelactive gekozen. Toen kwam het moment dat ik me echt ging aanmelden bij travelactive. Dit heb ik al in mei2014 gedaan enkreeg toen te horen dat ik heel vroeg was met aanmelden en dat het nog eventjes zou duren voor ze mijn aanmeldingspakket zouden opsturen aangezien travelactive nog druk bezig was met verschillende dingen te regelen voor de studenten die die zomer zouden vertrekken. Uiteindelijk kreeg ik inde zomervakantiemijn aanmeldingspakket opgestuurd. En man man man wat een werk zit daar in. Met het aanmeldingspakket maak jeeen heel profiel over jezelf met informatie over hoe jij als persoon bent, wat je hobby's zijn, hoe je leefomgeving is etc.Dit profiel maak jezodat de gastgezinnen een goed beeld van jou krijgen om uiteindelijk te beslissen of ze jou in huis willen nemen. Nadat ik dit profiel had ingevuld, kreeg ik een uitnodiging voor de interviewbijeenkomst op 13 september in Arnhem. Bij deze bijeenkomst kregen de ouders nog meer informatie over het highschool programma. De kinderen zaten hier niet bij, maar kregen eerst een Engels luistertoets en vervolgens een leestoets om te testen of je Engels wel goed genoeg is. Daarna kreeg iedereen ook nog een interview met een oud-student die ook een jaar highschool heeft gevolgd in Amerika. Dit interview was echt zenuwslopend, maar het is me gelukt! Na deze interviewdag heb ik ook gelijk mijn aanmeldingspakket ingeleverd en die werd vervolgens nog twee keer gecontroleerd in Nederland. Nadat hij hier was goedgekeurd werd hij opgestuurd naar de partnerorganisatie in Amerika, waar het pakket nog een keer werd gecontroleerd. Het heeft een paar weken geduurd voordat ik reactie kreeg dat mijn pakket was goedgekeurd en dat vanaf dat moment gastgezinnen mijn profiel konden zien en ik dus uitgekozen kon worden. Travelactive had al gezegd dat het gemiddeld wel 3 maanden kon duren voordat er een gastgezin zou zijn voor mij. Met dit in het achterhoofd had ik het dus maar losgelaten en tegen mezelf gezegd dat ik het allemaal wel zou horen als er nieuws kwam.

Nou en dat nieuws kwam er! Precies één week later werd ik al gebeld door travelactive dat er al een gastgezin voor mij was gevonden! Na het telefoontje werd alle informatie doorgestuurd. En ik kom volgend jaar te wonen in Glenwood, Maryland. Dit is een klein dorpje tussen Baltimore en Washington D.C. met 3200 inwoners. Washington D.C. is op ongeveer 40 kilometer van Glenwood vandaan, dus misschien dat ik volgend jaar nog wel een keertje op de koffie ga bij Obama

Ik kom te wonen bij een familie die bestaat uit vader Brian, moeder Janet en hun 4 kinderen: Eli (8 jaar), Cecilia (6 jaar), Peter (5 jaar) en Augustine (3 jaar). De school waar ik naartoe zal gaan is op loopafstand en heet Glenelg Highschool (home of the gladiators). Op deze school zitten ongeveer 1200 studenten. Ik heb al contact met de familie via de mail en ze zijn allemaal erg enthousiast over mijn komst. De kinderen zijn allemaal erg blij dat er een grote zus bij hun in huis komt. Ook heb ik al verschillende tekeningen via de post van de kinderen gekregen.

Nu moet ik alleen nog mijn examen halen voordat het allemaal echt gaat gebeuren! Ik hoop dat ik jullie nu een beetje op de hoogte heb gebracht. En ik laat het wel weer horen als er nieuws is.

Groetjes,

Franca